Kunstnaren Anders Kjellesvik seier at han får mykje ros og godord frå folk som kjem bort og preiker med han på torget. For tida ferdigstiller han både den omstridde skulpturen og er med og monterer Statens høstutstilling i Oslo. Han er sjølv juryleiar for utstillinga.
– Dette er ikkje berre ein skulptur, det er ein liten scene og eit lite amfi til å sitja i. Ein stad å treffast og kanskje ha små møte, seier Anders Kjellevik då eg uroar han i ferdigstillinga av den omstridde skulpturen «Den høgreiste og havet» på Leirvik torg.
Det er lov å gjera feil i dette landet, seier statsministeren
når ein av hennar menn drit seg ut.
Husk det, folkens.
Det er lov å gjera feil i dette landet,
men ikkje for deg,
berre for dei ho velsignar,
Eg les den islandske, uvanleg gode, forfattaren Jón Kalmann Stefansson sin roman «Omtrent på størrelse med Universet», eit framhald av «Fiskene har ingen føtter», dei handlar om to gutar sin oppvekst i Keflavik i handre halvdel av førre hundreåret. Det er bøker om venskap, popmusikk, seksualitet, litteratur og sterkje kjensler, men og om slekta, om moderne islandsk historie, om fattige fiskarbønder på Islands vêrharde og ugjestmilde austkyst. Ein av dei er den legendariske fiskarbasen Oddur som fiskar for fellesskapen, som fiskar for at den unge staten Island skal kunna byggja skular, sjukehus og vegar. Ikkje minst vegar, slik at folk kunne komma seg over fjella, frå fjord til fjord, frå eine bygda til den andre, utan å risikera å frysa i hel i snøstormane om vinteren, slik at også dei som budde ute på småstadene skulle kunna kjøra bil, skulle kunna ta del i moderne teknologi og samfunnsutvikling, slik at alle fekk dela samfunnsgodene og framtida.
Bjørn Arve Lunde -Fjellgardsnissen, Tomine Tvedten- Litlelubbenissen. Mette Solemdal- Go`lubbenissen Helle Frugård Johnes –Pittelitlelubbenissen, Fridar Malmsten Steinkopf-Lurelubbenissen og Vidar Vedå-Vikjolubbenissen Les meir om Herlege lubbenissar 