For fire år sidan stilte eg for første gong til val til kommunestyret i Stord. Eg stod på 3. plass på SV si liste. Det var også den plasseringa eg fekk då røystene vart telte opp. Me fekk to inn i kommunestyret. Eg vart første vara, både til kommunestyret og til utvalet for rehabilitering, helse og omsorg, som i nyspråk vert kalla berre RHO. Etterkvart rykte eg opp til fast representant i kommunestyret og har møtt meir eller mindre fast i RHO òg.
Det har vore lærerike år. Eg har både lært om kommunepolitikk og kommunal administrasjon, om planar og økonomi, og fått sjå andre politikarar og parti sine synspunkt på nært hald. Eg har måtta bryna mine eigne tankar og vurderingar, eg har måtta gå på gruppemøte i mitt eige parti, noko eg aldri har gjort før, eg har måtta lesa sakspapir som ikkje alltid er like spennande og godt formulerte, og gjort anna som følgjer med oppdraget som representant i kommunestyret. Ikkje alt har vore like spennande, men det har vore lærerikt.
Eg trur på mangfald, medverknad og deltaking,
og at det skal vera plass til alle
i eit ope demokratisk samfunn.
Eg trur på likskap, rettferd og menneskeverd,
solidaritet, samarbeid og samkvem
og at alle skal nyta godt av fellesgoda. Les meir om Dette trur eg på→
Om ei veke frå i dag, veit eg om eg har fått plass i Stord kommunestyre. Går valet slik meiningsmålingane tyder på, gjer eg det. Eg står på kumulert 3. plass på Stord SV si liste og partiet har fire inne i denne perioden. Eg er så smått byrja bu meg på mitt nye tilvære, og eg både gler meg og kvir meg.Les meir om Eg skal gjera mitt aller beste→
Eg trur det må ha vore eit anfall av eufori,
at eg var uvanleg oppstemt og lett til sinns og
hadde fått ei ikkje heilt daglegdags tru
på meg sjølv og framtida,
for då eg hadde vore med på den store folkefesten
som starta med avduking av Den høgreiste
på Leirvik torg og sidan heldt fram med
Storapride, der tusenvis av glade folk gjekk i
tog for å feira mangfaldet til menneskeslekta,
og like mange stod langs ruta og smilte til oss,
og eg hadde gått saman med yngre musikarvenner
og sunge All You Need Is Love,
endå eg ikkje likar The Beatles,
så då eg etterpå gjekk opp Borggata,
passerte eg Sosialistisk Venstreparti sin stand
og eg sa at til kommunevalet neste år
kunne dei godt setja meg opp på lista.
Les meir om Klar til å ta mi vakt→
