Får du eit høve til å sjå Morten Espeland og «Melancholia II» så gjer det, og viss du er skeptisk til Jon Fosse sin måte å skriva på, så gjer det i alle fall. Kanskje du opplever det som meg, at dette ikkje berre er skrift, det er musikk, det er dans, det er messe.
Eg skal vera ærleg å vedgå at eg ikkje visste kva eg gjekk til, men at eg rekna med at det vart ei eller anna form for jazzrock med relativt høgt volum, Stord jazzklubb til å vera, og ganske elektrisk uttrykk. Musikarnamna gav meg svært lite på førehand. Og då eg frykta for at alt skulle bli slik eg hadde tenkt, terping på teknikk og tonnevis med jazzteori, vart teknikk til magisk musikk.
Eg les i avisa at Fengselet er vorten ein byrde for eigarane Holmedal & Husum og at dei no vurderer å kvitta seg med dei gamle verneverdige bygningane. Verneverdige, for eg er sanneleg ikkje sikker på om dei formelt er verna.
Det burd eg ha visst, eller hugsa, for i eit par år midt på nittitalet var eg leiar for medlemsorganisasjonen «Fengselet, senter for kunst og kultur». Les meir om Minne om Fengselet
I dag såg eg to eldre menn, eldre enn meg i alle fall, som stod og preika saman på butikken. Ein av dei hadde synlege prov på kronisk sjukdom. Den andre som førte ordet bøygde seg mot han.Avstanden var under halvmeteren.