Fullt hus og stor jubel for Pink Floyd framført av eit fabelaktig ensemble fra Kvinnherad.
I går var eg på konsert i Stord kulturhus med Stjernekamp-vinnaren Odd René Andersen og band. Nesten fullt og jublande hus. Den råaste konsert eg har vore på sa ein av dei godt vaksne i publikum då eg møtte han etterpå. Han var gammal nok til å ha vore på mange råe konsertar.
Godt vaksen, ja.
Eldre enn meg og eg er snart 70, og det var den aldersgruppa som var i fleirtal, slik det også var på den eminente og stappfulle Pink Floyd-konserten for nokre veker sidan og på den like stappfulle og like eminente teaterframsyninga «Et glass til».
Seksåringen Johann i lyskjegla frå mora si hovudlykt. Dei er og skeisar på Straumen i Hystadmarkjo. Straumen er ei grunn innfløingstjørn med brakkvatn. Ho er siste resten av det sundet som gjekk mellom Hystad og øyane austanfor. Difor er ho freda, og naturen skal gå sin gang slik at ho ein dag er borte og blitt til skogbotn.
I den nyleg vedtekne samfunnsdelen av kommuneplanen, som i stor grad handlar om disponering av areal til bustader, næring, jordbruk o.l. går det fram at både politikarar og administrasjon ventar ein vekst på 1 prosent av folketalet kvart år, fram mot 2050. Eg har prøvd å rekna på det, og komme fram til at det i så tilfelle vil vera om lag 25000 stordabuar når den tid kjem, og det utan at me har lagt under oss Fitjar kommune. I Statistisk Sentralbyrå (SSB) si folketalframskriving reknar ein med at det berre er 19500 stordabuar i 2050, altså, så godt som inga auke i folketalet i det heile.
Mykje rart å lesa i avisene. Sunnhordland hadde nyleg ein forvitneleg sak om fiskane i Vannverket (ein gammal, verneverdig men dårleg demning like ved Leirvik sentrum). Der sym det tre store koiar/karper og truleg ein del småaurar. Noko som uroar menn med omsut for skjønne små fiskar.
